Το Σάββατο, στις 7 του Μάρτη, στις 7.00 μμ, συναντηθήκαμε στον όμορφο χώρο της Σχολής Φωτογραφίας "Στερέωση", για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας γύρω από το LOGICOMIX!
Η αλήθεια είναι πως αρκετά από τα μέλη της λέσχης απουσίαζαν είτε λόγω των ιώσεων που πλήττουν αυτήν την περίοδο τον κόσμο είτε επειδή συνόδευαν μαθητικές εκδρομές που είναι αυξημένες Μάρτη μήνα, κυρίως δε "η επίσκεψη στη Βουλή".
Έτσι ήμασταν μόνο 17, αλλά παρά τον μικρό αριθμό συμμετεχόντων και πάλι δεν προλάβαμε να εκφράσουμε όλοι τη θέση μας,τουλάχιστον όχι όσο αναλυτικά κι εμπεριστατωμένα θα θέλαμε. Διαφωνήσαμε αρκετά σε θέματα όπως: ποιος ήταν ο στόχος του συγγραφέα και τι ήθελε να πετύχει ο Απόστολος Δοξιάδης κάνοντας κόμικ με ένα θέμα τόσο δύσκολο και σύνθετο, όπως η κρίση στα θεμέλια των Μαθηματικών.
Κάποιοι διατύπωσαν την άποψη πως το LOGICOMIX θα μπορούσε να θεωρηθεί μια βιογραφία του Μπέρναρντ Ράσελ, κάτι που εμένα τουλάχιστον με βρήκε τελείως αντίθετη, επειδή νομίζω πως αυτό το αυτοαναφορικό, σύνθετο και συνάμα πρωτότυπο δημιούργημα κινείται σε τέσσερα παράλληλα επίπεδα,που όλα είναι διακριτά μεταξύ τους και συγκλίνουν σε κάποια μορφή τραγικότητας ή έστω σε κάποια μορφή μιας εναγώνιας αναζήτησης...
Αλλά, το καλύτερο που έχω να κάνω είναι να μην υπεισέλθω τώρα σε λεπτομέρειες σχετικά με τη δική μου προσέγγιση, παρά να περιμένω αφενός τα σχόλια των υπόλοιπων μελών και αφετέρου την επίσκεψη του ίδιου του συγγραφέα που -σύμφωνα με το ισχύον πρόγραμμα- θα γίνει στο τέλος του μήνα. Άλλωστε θα πρέπει να...βγούμε έξω από το LOGICOMIX, για να καταφέρουμε να μιλήσουμε σχετικά με αυτό, επειδή, όσο παραμένουμε πιστοί στη γραφή του, τη γλώσσα του και τη σκέψη του, αδυνατούμε να συλλάβουμε το νόημά του...