Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 20/03, ΣΗΜΕΙΩΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Παραθέτω το κείμενο που μου έστειλε η συνάδελφος και μέλος της λέσχης Κέλλυ Πάλλα, σχετικά με την τελευταία μας συνάντηση, το Σάββατο 20 Μαρτίου. Η συνάντηση μας φαίνεται πως σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία, τουλάχιστον ως προς την πρόκληση, αρχικά, μιας έντονη συναισθηματικής φόρτισης και, στη συνέχεια, μιας αδίρητης επιθυμίας για επιπλέον αναζήτηση και μελέτη.Έχω και προφορικές μαρτυρίες άλλων μελών της λέσχης που επικουρούν την άποψή μου αυτήν, αλλά σας αφήνω να διαβάσετε το κείμενο της συναδέλφου, που τα λέει όλα.

Μετατοπίσεις και Συναινέσεις

Κάθε φορά που επιστρέφω από τις συναντήσεις μας στο Θαλή, προσπαθώ να κάνω έναν μακροσκοπικό απολογισμό: όλοι μας ερχόμαστε στη Λέσχη κουβαλώντας μια διαφορετική αναγνωστική προ-οπτική και το ζητούμενο είναι να συντελεστούν κάποιες μετατοπίσεις από τις αρχικές μας θέσεις.
Στην τελευταία μας συνάντηση με προσκαλεσμένο το συγγραφέα Αργύρη Παυλιώτη υπήρξαν όχι μόνο μετατοπίσεις, αλλά σαν ομάδα φτάσαμε σε ευτυχείς συναινέσεις, αν και μια αόριστη σύγκλιση απόψεων φαινόταν να αναδύεται σταδιακά από καιρό.
Καταλήξαμε ότι μεταξύ επιστήμης και τέχνης (λογοτεχνίας εν προκειμένω) υπάρχουν ισχυροί δίαυλοι επικοινωνίας και τα επιτεύγματα στη μια όχθη επηρεάζουν την άλλη, όπου αφού υποστούν την κατάλληλη προς το είδος επεξεργασία, επιστρέφουν ξανά στην επιστήμη για να συνεχιστεί ο ίδιος κύκλος εμπλουτισμένος κάθε φορά με νέα δεδομένα.
Κατά την άποψή μου η συνάντηση της 20ης Μαρτίου ήταν η πιο επιτυχημένη της αναγνωστικής περιόδου που διανύουμε (2009-10), γιατί με αφορμή το βιβλίο του Αργύρη Παυλιώτη Παράξενοι ελκυστές καταφέραμε να δούμε την έντεχνη σύμπραξη αστυνομικής αφήγησης, θεωρίας των ελκυστών και ψυχανάλυσης.
Θεωρώντας ότι στη Λέσχη εκπροσωπώ μάλλον την πλευρά της λογοτεχνίας (και σίγουρα όχι των μαθηματικών) δηλώνω εδώ απερίφραστα ότι κάτι βιβλία σαν τους Παράξενους ελκυστές κατάφεραν να με απαλλάξουν από το σύμπλεγμα του μη-ειδκού και να θελήσω να μάθω περισσότερα για τη θεωρία του χάους, τα φράκταλς, το Τέλος της βεβαιότητας του Πριγκοζίν και… και… και…
Για το συγκεκριμένο μυθιστόρημa, εκτιμώ ότι συνδυάζει στοιχεία του detective story και του campus murder mystery, δύο είδη που έχουν ως αφετηρία το αίνιγμα του «ποιος το έκανε» και το οποίο απαντιέται μόνο με το τέλος της ιστορίας. Αυτό το τελευταίο περιορίζει το μυθιστόρημα σε μία και ίσως μοναδική ανάγνωση, γιατί άπαξ και μάθεις το δολοφόνο, δύσκολα πιάνεις το βιβλίο δεύτερη φορά, όπως δεν ξαναγελάς το ίδιο με την καρδιά σου, όταν ξανακούσεις το ίδιο ανέκδοτο.
Από την τεχνική της αστυνομικής αφήγησης έχει πάρει
● την ανθρωποκτονία
● τον κλειστό κύκλο υπόπτων
● τον ταλαντούχο ερευνητή που αναλαμβάνει την εξιχνίαση, ενώ η προσωπική του ζωή εξελίσσεται παράλληλα
● το άλυτο πρόβλημα της αληθοφάνειας και της σύμπτωσης- ο ερευνητής αποκλείει έναν –έναν τους πιθανούς ενόχους, γιατί οι πιθανοί ένοχοι αποδεικνύονται αθώοι και πιο απίθανοι αναδεικνύονται δολοφόνοι
● το ρόλο της τεχνολογίας- υπολογιστές που σπάνε οι κωδικοί τους, κάμερες που υποκλέπτουν συνομιλίες, χημικές ενώσεις που μετατρέπονται σε εισπνεόμενα δηλητήρια.
Από το campus murder mystery, υπο-είδος του campus Novel, έχει αξιοποιήσει το περιβάλλον της πανεπιστημιακής κοινότητας, τις φιλοδοξίες, τις ιεραρχίες και τις επακόλουθες από αυτές συγκρούσεις.
Υπηρετώντας με επάρκεια ένα είδος που δίνει έμφαση περισσότερο στην αναφορική (δηλαδή στη μετάδοση πληροφοριών) και λιγότερο στην ποιητική λειτουργία (στη λογοτεχνικότητα) ο Αργύρης Παυλιώτης έγινε μέλος μιας ομάδας ομοτέχνων που εκπροσωπούν την κοινωνιολογική παράμετρο του αστυνομικού μυθιστορήματος στην Ελλάδα. Τον γνωρίσαμε, τον ρωτήσαμε, μας απάντησε και αποχωρήσαμε σε θερμό συναινετικό κλίμα.
Οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς ήταν, κατά την άποψή μου, δύο: όταν ο κ. Στέφανος Μπαλής κατέθεσε τον προσωπικό του ελκυστή, την εκτέλεση του 22χρόνου αδελφού του από τους Ναζί το 1944 και όταν η Κατερίνα Καλφοπούλου αβίαστα ομολόγησε ότι ναι, και αυτή γράφει.
Και επειδή δεν μπορώ παρά να υποτροπιάζω στην επαγγελματική διαστροφή, αναφέρω δύο σχετικά βιβλία:
Ανδρέας Αποστολίδης, Τα πολλά πρόσωπα του αστυνομικού μυθιστορήματος, Αθήνα, Άγρας, 2009
Συλλογικό, Ανατομία αστυνομικού μυθιστορήματος, Αθήνα, Άγρας, 2009

Μέχρι την επόμενη συνάντηση, καλές αναγνωστικές εμπειρίες.
Κέλλυ Πάλλα