Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο Α. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Απόστολος Αλεξόπουλος, φοιτητής στο Πολυτεχνείο του ΑΠΘ, βρέθηκε σε μια από τις εκδηλώσεις μας στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης κι εκεί πληροφορήθηκε για τη λειτουργία της Λέσχης Ανάγνωσης Ενηλίκων κι εξέφρασε την επιθυμία να την παρακολουθήσει.

Έτσι, λοιπόν, τον ενημέρωσα για την επόμενη συνάντησή μας, η οποία ήταν στις 29 Μαΐου, όπου και παραβρέθηκε. Τον είδα που κρατούσε σημειώσεις και τον άκουσα να κάνει πολλές και διάφορες ερωτήσεις στον συγγραφέα Αργύρη Παυλιώτη που ήταν μαζί μας κι έτσι σκέφτηκα να του ζητήσω να μου στείλει ένα κείμενο στο οποίο θα γράφει για την εμπειρία του από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης. Ο Απόστολος, αν και διάγει την εξεταστική περίοδο, όπως όλοι οι φοιτητές, τηρώντας την υπόσχεσή του, μου έστειλε το παρακάτω κείμενο συνοδευόμενο από τη φωτογραφία όπου φαινόμαστε σχεδόν όλοι όσοι είμασταν εκείνο το απόγευμα εκεί. Αξίζει να δει κανείς με τα μάτια ενός νέου ανθρώπου, την εμπειρία που αποκομίζουμε από τη συμμετοχή σε μια αναγνωστική ομάδα.



Συναντήσεις Ανθρώπων που δεν Εφησυχάζονται

Η αίθουσα ήτανε γεμάτη κόσμο. Άνθρωποι όλων των ηλικιών καθόντουσαν γύρω-γύρω και δίπλα στο τραπέζι καθότανε κι ο συγγραφέας, ο κ. Αργύρης Παυλιώτης. Εκεί υπέγραφε τα βιβλία των καλεσμένων. Τι πιο όμορφο από το να έχει κάποιος ένα βιβλίο που στην πρώτη του λευκή σελίδα να του έυχεται ο ίδιος ο συγγραφέας του να πραγματοποιήσει το όνειρό του; Τι πιο όμορφο από το να κρατάει κάποιος σφιχτά το χέρι του δημιουργού ενός ολόκληρου κόσμου που κινείται με ελιγμούς, παράλληλα στον δικό μας - πολύ πολύπλοκο για να ξεχωρίσουμε σ' αυτόν τα σημαντικότερα στοιχεία του - κόσμο; Η φαντασία και η πραγματικότητα σμίγουνε τότε για λίγες στιγμές.

Γιατί, θα αναρρωτιέται κανείς, να πάει σε μία λέσχη ανάγνωσης; Γιατί να πάει και να μιλήσει με ανθρώπους που δεν ξέρει; Γιατί να ρωτήσει τον συγγραφέα ενός βιβλίου γι' αυτό, αφού δεν μπορεί να το αλλάξει εφόσον ήδη εκδόθηκε; Η απάντηση είναι πολύπλευρη. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Μεγάλοι αυτοκράτορες και φιλόσοφοι της αρχαιότητας συμφώνησαν ότι ο υπέρτατος σκοπός του ανθρώπου είναι να συμβιώνει αρμονικά με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο άνθρωπος, είπε κάποιος, δεν νοείται σαν ύπαρξη εκτός κι αν θεωρηθεί σε σχέση με άλλον ή άλλους ανθρώπους! Μπορεί λοιπόν ο άνθρωπος να μην είναι άνθρωπος αν τον θεωρήσουμε απομονωμένο από τους υπόλοιπους ανθρώπους; Μπορεί. Μία λέσχη ανάγνωσης να είναι ένα άθροισμα ανθρώπων που θέλουνε να αναρωτιούνται μαζί για μία - δύο ώρες κάθε μήνα. Εκεί βλέπει κανείς ανθρώπους όλων των Δρόμων: ο ψυχίατρος, η φιλόλογος, ο φοιτητής, η νοικοκυρά, ο καλλιτέχνης, η ζωγράφος, ο συγγραφέας και άλλοι άνθρωποι που ποιος ξέρει σε ποιον Δρόμο βαδίζουνε. Η συνάντηση δεν έχει καμία απαίτηση από το κάθε μέλος της. Δεν χρειάζεται να διαβάσει κάποιος το βιβλίο που αποφασίστηκε για τον μήνα, δε χρειάζεται να μιλήσει κάποιος αν δε θέλει. Αντίστροφα, όποιος θέλει μπορεί να σχολιάσει, να ρωτήσει, να κάνει μια μικρή συζήτηση είτε με τον συγγραφέα είτε με τους άλλους παρευρισκόμενους.

Όμως το σημαντικότερο απ' όλα είναι η εμπειρία. Με κάποιο μαγικό τρόπο, το να πάει κάποιος σε μία τέτοια απλή συνάντηση προσθέτει εντελώς νέες και σημαντικές εικόνες στο νου του. Βγαίνει από εκεί πιο ενημερωμένος, πιο πλούσιος, πιο σημαντικός, ακόμα και αν κατάλαβε μόνο λίγα από όσα ειπώθηκαν - το υποσυνείδητο φροντίζει γι' αυτό στην αφάνειά του. Κι αυτό γιατί μία εμπειρία πολλών ανθρώπων που συζητάνε ελεύθερα και, κυρίως, ο καθένας ειλικρινά, και όπου ο καθένας έχει τη δική του γνώμη, είναι πλέον πολύ σπάνια. Άλλο πράγμα μια παρέα που κάθονται μαζί σε μια καφετέρια και μιλάνε σε πηγαδάκια, και άλλο πράγμα μία ομάδα ανθρώπων διαφορετικών έως άσχετων μεταξύ τους να έχουνε την ευκαιρία να ρίξουνε όλοι τις ιδέες και τις απορίες τους στο κοινό τραπέζι, όπου όλοι τις βλέπουνε και τις ακούνε.

Τι είναι ωριμότητα; Ποια τεχνάσματα βοηθούν τον συγγραφέα; Ποια είναι τα πραγματικά ερεθίσματα του βιβλίου; Γιατί τα ταλαντούχα παιδιά περιθωριοποιούνται; Πώς δένει ή γιατί δε δένει το παρελθόν και το μέλλον; Ποιος έχει αισιόδοξη και ποιος απαισιόδοξη στάση ζωής; Η λογοτεχνία μας εμπλουτίζει με ζωές που δεν μπορούμε να ζήσουμε; Τι έχει ένα βιβλίο σαν πυρήνα; Πού πάει η κατάσταση σήμερα; Αυτές και άλλες πολλές κρίσιμες ερωτήσεις τέθηκαν στην πρώτη συνάντηση που παρακολούθησα. Και απολάμβανα τις διαφορετικές φωνές, τα αλλιώτικα πρόσωπα, τα πολλά στυλ, τις αντικρουόμενες αντιλήψεις.

Μία Λέσχη Ανάγνωσης είναι απλά μία ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την αυτοβελτίωσή τους. Στο μέλλον θα οργανώνονται και βραδιές προβολής και σχολιασμού σπουδαίων ταινιών - ένα μικρό σινεμά που δε θα βλέπει κανείς μόνο το έργο, αλλά και θα ακούει και πολλές διαφορετικές απόψεις γι' αυτό. Και για όσους ενδιαφέρονται, οι φίλοι του συλλόγου θα ασχοληθούνε στο μέλλον και με βιβλία τα οποία μας βοηθάνε να διαβάζουμε καλύτερα τα βιβλία! Πόσα αλήθεια μπορούμε να πάρουμε από ένα βιβλίο αν αυτό είναι Δυνατό αλλά κι Εμείς είμαστε δυνατοί αναγνώστες;

Πολλές φορές ένα βιβλίο μπορεί να μας δείξει το Δρόμο που μάταια αναζητούσαμε σε λάθος μονοπάτια επί χρόνια πριν το διαβάσουμε σωστά... Ναι, υπάρχουν αυτά τα βιβλία. Ναι, υπάρχουνε σήμερα οι απαντήσεις σε όλα μας τα προβλήματα. Αρκεί να τις ψάξουμε. Μπαίνοντας σε μία λέσχη ανάγνωσης ξεκινάμε αυτήν μας την Οδύσσεια ευχάριστα: ένα ταξίδι ενός εκατομμυρίου λευγών ξεκινά με ένα μόνο βήμα.

Απόστολος Αλεξόπουλος.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Ευχαριστώ τον Απόστολο για το πολύ ενδιαφέρον κείμενό του, για τον ιδιαίτερο, δικό του, ορισμό, που έδωσε στη Λέσχη Ανάγνωσης, "Λέσχη Ανάγνωσης είναι μια ομάδα ανθρώπων που ενδιαφέρονται για την αυτοβελτίωσή τους.." και του εύχομαι να έχει τη δυνατότητα στο μέλλον να παρακολουθεί τις συναντήσεις μας ή να προχωρήσει ακόμη ένα βηματάκι παρά πέρα δημιουργώντας ο ίδιος με φίλους και συμφοιτήτες του μια Λέσχη Ανάγνωσης, την οποία πολύ ευχαρίστως να βοηθήσουμε στο ξεκίνημά της!
Όμως δεν μπορώ να μην εκφράσω και το, μικρό μου έστω, παράπονο:
ούτε μια αναφορά δεν έκανες και στους μαθηματικούς που ήταν στη συντροφιά εκείνο το απόγευμα, βρε Απόστολε, και είμασταν και καμπόσοι!! :):)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου