ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΥΧΕΣ και με ΑΧΜΕΣ !!!

Με κάποια σχετική καθυστέρηση, λίγο από ανειλημμένες υποχρεώσεις, λίγο από οκνηρία, μα το πιο πολύ από ... σκοπιμότητα, άφησα την ανάρτηση των "πρακτικών" της συνάντησης που πραγματοποιήσαμε στις 19 του Δεκέμβρη να την κάνω σήμερα ή αύριο στην εκπνοή του χρόνου, ώστε να δώσω και τις ευχές ως είθιστε. Για αύριο όμως, μέρα που η πόλη πλημμυρίζει με κάλαντα, έχω προγραμματίσει άλλα. Έτσι, λοιπόν, καταχωρώ τώρα τα πρακτικά, πλην όμως πρακτικά δεν υπάρχουν όχι γιατί η συνάντηση δεν έγινε, μα γιατί εγώ στις συναντήσεις πρακτικά δεν κρατώ και από τους άλλους που κρατούν κανείς δε μου 'χει στείλει!
Αντιλαμβάνομαι τον φόρτο των εργασιών τους, καθώς πρόκειται για ανθρώπους με έντονες πνευματικές δραστηριότητες που χρόνος δεν τους περισσεύει, γι' αυτό θα γράψω όσα από την κουβέντα μας, εκείνο το βροχερό βράδυ, μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση.
Το θέμα μας ήταν, ως γνωστό, το βιβλίο του Andrew Crumey, το οποίο εμένα με είχε ενθουσιάσει και είχα ήδη κάνει δυο αναρτήσεις στο δικό μου blog, εδώ κι εδώ.
Νομίζω πως ο Crumey κατάφερε να δημιουργήσει ακριβώς αυτό το κλίμα που βρίσκεται στο θεωρητικό-επιστημονικό υπόβαθρο της ιστορίας που αφηγείται και δεν είναι άλλο από την άκρως γοητευτική κι απίστευτα ποιητική κβαντομηχανική!
Πιστός στους νόμους της κβαντικής φυσικής που θέλουν το χωροχρονικό συνεχές και τη διττή φύση των υποσωματιδίων, τα οποία άλλοτε ως κύμα κι άλλοτε ως σώμα υπάρχουν ταυτόχρονα παντού και μόνο παρατηρούμενα αποφασίζουν να λειτουργήσουν μονοσήμαντα, ο Crumey, αντλώντας, επί πλέον, ιδέες κι από τον Ίταλο Καλβίνο (βλέπε "αν μια νύχτα του χειμώνα ένας ταξιδιώτης...") καταφέρνει να γράψει τρεις διαφορετικές ιστορίες, διαφορετικές τόσο στο χώρο και στο χρόνο όσο και στο ύφος. Οι ιστορίες όμως έχουν όλες έναν κοινό παρονομαστή: τον Τζον Ρίνγκερ! Ή μήπως τον Χάρυ Ντικ; Ή και τους δυο μαζί που όταν εστιάζεις πάνω τους γίνονται πότε ο ένας, πότε ο άλλος, ακριβώς όπως ένα υποσωμάτιο!!! χχχ. Τέλεια η σύλληψη του Crumey.
Αλλά αυτά, που γράφω τώρα εδώ, νομίζω πως σε γενικές γραμμές δεν έγιναν πλήρως κατανοητά στη συντροφιά μας, επειδή δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιες "αντικανονικές", μη γραμμικές αφηγήσεις. Είμαστε μάλλον συνηθισμένοι στη γραμμική αφήγηση, όπως είναι π.χ. η δομή της αρχαίας τραγωδίας, που πολλοί συγγραφείς μιμούνται και ηχούν ευχάριστα στα αυτιά και στα μάτια μας, γιατί δε μας αναγκάζουν να βγούμε από τον εγγενή τρόπο σκέψης μας, που μάλλον είναι ντετερμινιστικός, αλλά μπορεί και να μην είναι...

Βέβαια, η κουβέντα τράβηξε πολύ και οι διαφορετικές απόψεις περί λογοτεχνικότητας ή μη του Crumey αντιπαρατέθηκαν και διασταυρώθηκαν και ... γέμισαν, για μιαν ακόμη φορά, τις μπαταρίες μας, με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που πετυχαίνει μια καλή κουβέντα με τους συν-αναγνώστες! Πολύς λόγος έγινε και για την πιστότητα της μετάφρασης και την αδιαμφισβήτητη γνώση του αντικειμένου, αλλά και την ικανότητα του μεταφραστή, του Τεύκρου Μιχαηλίδη, που είναι ο συγγραφέας του μυθιστορήματος που επιλέξαμε για την επόμενη συνάντησή μας, στις 23 του Γενάρη, στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα...
Γι' αυτό, φίλες και φίλοι, όσοι σκοπεύετε να είσαστε κοντά μας εκείνο το Σάββατο και δεν έχετε ακόμη διαβάσει τον Αχμές, το γιο του φεγγαριού, για τον οποίον έχω ήδη γράψει κάτι εδώ, αρχίστε να τον διαβάζετε, για να έχουμε να λέμε :)

Πριν κλείσω να πω ότι η μεθεπόμενη συνάντηση μας, παρουσία του μεταφραστή του Μόμπιους Ντικ και του συγγραφέα του Αχμές του γιου του φεγγαριού, (από τις εκδόσεις Πόλις και τα δυο), θα γίνει στις 20 του Φλεβάρη!

Μέχρι τότε

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ

ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΑΠΑΛΑΥΣΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΕΣ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΕΩΝ :):):)

με την αγάπη μου
Κατερίνα